30-5-1941-Γλέζος και Σάντας κατεβάζουν τη σβάστικα από την Ακρόπολη

από φωτογραφίσεις μου.

ΑΘΗΝΑ - Θησείο, 1969

Αστεροσκοπείο, Ναός Ηφαίστου, Θησείο, 1969

4.000 Click@MAY 25, 2015

Δημοτικό σχολείο 19xx

Ο συνθέτης Βασίλης Δημητρίου

Έφυγε στις 28 Απριλίου 2014 

ο συνθέτης Βασίλης Δημητρίου.

Ένα μικρό μουσικό αφιέρωμα 

* * * * * * * * * * * * * * * *

Ω τι κόσμος μπαμπά - Βασίλης Δημητρίου - Γιάννης Καλατζής - 1974    

            
 

- - - - - - -

Ερωτικό - Βασίλης Δημητρίου - Σοφία Αλιμπέρτη - 1974

- - - - - - -

Η αγάπη άργησε μια μέρα

- - - - - - - 

Το βαλς της μνήμης

- - - - - - -

Βαρκαρόλα

 

 

Εφυγε και η ηθοποιός Λίλλη Παπαγιάννη

Μία από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, 

έφυγε σήμερα από τη ζωή η ηθοποιός Λίλλη Παπαγιάννη, 

σε ηλικία 80 ετών.

Eίχε σπουδάσει στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, 

με πρώτο της θεατρικό έργο, τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη το 1957. 

Την ίδια χρονιά γνώρισε και παντρεύτηκε με τον ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη. 

Μαζί συγκρότησαν θίασο ως το 1965. 

Στη συνέχεια και ως το 1969 συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ 

σε παραστάσεις, ενώ από το 1982 ως το 1988 έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο.

Η Λίλλη Παπαγιάννη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο το 1959 

στο έργο «Νταντά με το ζόρι». 

Ξεχώρισε όμως, μέσα από ρόλους σε ταινίες όπως

 «Δεσποινίς διευθυντής», «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»,

 «Η χαρτοπαίχτρα», «Μια τρελή τρελή οικογένεια».

Σαν σήμερα το 1992, έφυγε ο Νίκος Γκάτσος.

Κεμάλ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος.
Μουσική και αφήγηση : Μάνος Χατζιδάκις.
Εκτέλεση Αλίκη Καγιαλόγλου
Δίσκος: "Αντικατοπτρισμοί", 1993

 

Σαν σήμερα έφυγε ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ - 1990

Εγώ ο ξένος - Στράτος Διονυσίου

 

TΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ - 1977

Με αφορμή την συναυλία του ΣΑΚΗ  ΡΟΥΒΑ 

στη Νέα Σμύρνη  με το ΑΞΙΟΝ  ΕΣΤΙ 

για τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη

μια ιστορική εκτέλεση του 1977 από την ΕΡΤ

Σαν σήμερα το 2011 Εφυγε ο ΘΑΝ. ΒΕΓΓΟΣ

Ο  ΘΑΝΑΣΗΣ  ΒΕΓΓΟΣ  δεν ήταν μόνο κωμικός ηθοποιός όπως τον βλέπουμε στις ασπρόμαυρες ταινίες στην  TV,.

ΔΕΙΤΕ τον Θανάση Βέγγο στο παρακάτω απόσπασμα "Η Ελλάδα Πεθαίνει" από την ταινία «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1995)

Η Ελλάδα πεθαίνει.

Πεθαίνουμε σα λαός.

Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.

Και πεθαίνουμε....

Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα.

Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο.

Εφυγε σαν σήμερα ο Αλέκος Παναγούλης, 1976

Εφυγε σαν σήμερα την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 36 ετώνο Αλέκος Παναγούλης κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σε υπόγειο κατάστημα επί της λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν έχει παρουσιαστεί ωστόσο μέχρι σήμερα κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στην Γλυφάδα. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς Κακαβούλη (1908-1991) και του Βασιλείου Παναγούλη, αξιωματικού του στρατού ξηράς. Αδερφός του Γεωργίου Παναγούλη, θύματος του καθεστώτος των Συνταγματαρχών, και του Ευσταθίου Παναγούλη, μετέπειτα πολιτικού άνδρα.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την επαναφορά της δημοκρατίας και εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ. Παπαδόπουλου (1967-1974). Λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση. Μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. 
Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.), όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος.  Από εκεί δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969, συλλαμβάνεται όμως εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο στου Γουδή για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
Ο Α. Παναγούλης σύμφωνα με ορισμένους αρνείται την πρόταση απονομής χάριτος που του προσέφερε η χούντα. Τον Αύγουστο του 1973 – μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.