Ροδόσταμο

Στην κινηματογραφική αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη, που σκηνοθέτησαν και επιμελήθηκαν ο Γιώργος και η Ηρώ Σουράκη, ο ίδιος ο συνθέτης διηγείται (2008)  από την περίοδο που πέρασε κρατούμενος στις φυλακές του Ωρωπού:


Ο Μ. Θεοδωράκης εξηγεί ότι το επισκεπτήριο ήταν μια φορά κάθε δυο μήνες, πολλές φορές συγγενείς και φίλοι των κρατουμένων προσέγγιζαν στο μόλο απέναντι από τις φυλακές προκειμένου να τους βλέπουν. 
Αλλά αυτό απαγορευόταν, πολλές φορές τους έπιαναν.

«Μια μέρα νομίζω ήταν Φλεβάρης, Μάρτης του '70, όλο το στρατόπεδο είμαστε μέσα, κοιμόμαστε όλοι, και κάποιος φρουρός (...) με ξύπνησε.
 "Κύριε Μίκη", μου λέει, "κάποιοι τραγουδάνε δικά σας τραγούδια". 
Βγήκα λοιπόν κι ήρθα εδώ. 
Φύσαγε λίγος αέρας και με τον αέρα ερχότανε το Ροδόσταμο. 
Ηταν μια παρέα τρεις - τέσσερις άντρες, μια γυναίκα και βάδιζαν αργά στο μόλο. 
Εγώ γνώρισα από το ύφος που τραγουδούσε, μου 'ρθε ότι είναι ο Χιώτης. 
Κατάλαβα, αλλά δεν ήμουνα βέβαιος. 
Αυτοί όμως βάδιζαν μ' ένα τρόπο επίσημο, θα 'λεγα.
Αργά, ιεροτελεστικά. 
Εβλεπαν προς εμάς και προχωρούσαν.
Σιγά - σιγά άρχισαν να ξυπνούν κι οι άλλοι κρατούμενοι και γέμισε εδώ όλο το συρματόπλεγμα απ' τους κρατούμενους. 
Και έφυγε ένας ενωματάρχης από το διοικητήριο και πήγε εκεί. 
Είδαμε ότι συνομιλούσαν μαζί, δεν τον έπιασαν το Χιώτη. 
Και τον άφησαν. 
Εφύγαμε κι εμείς. 
Την άλλη μέρα μαθαίνουμε από τον Τύπο ότι  
ο Μανώλης Χιώτης είχε πάει στον Ωρωπό, 
το απόγευμα, γύρισε στο σπίτι του στον Ωρωπό
και έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε».

http://www1.rizospastis.gr