Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 , 

ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους 

 Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση 

ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. 

Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τουφεκισμού στις 4:12 π.μ. 

Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο - (1980) - Full Movie

Αναμνήσεις θεάτρου με δύναμη από το '90

Για την Παγκόσμια Ημέρα θεάτρου, ας θυμηθούμε για λίγο κομμάτια από ένα παρελθόν φωτεινό Πηγή: www.lifo.gr

 Από την Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου (27-3-14) 

"στιγμές" από το Ελληνικό Θέατρο.

 Απλό Θέατρο

"Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε" του Χέρμαν Μπροχ * 1991-1992

σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα

με την Αλέκα Παίζη

********** 

Θέατρο της οδού Κυκλάδων Πηγή: www.lifo.gr

Θέατρο Οδού Κυκλάδων. 

"Σπασμένη Στάμνα" του Κλάιστ * 1982-1983

Σκηνοθεσία Λευτέρης Βογιατζής

με τους

Λευτέρης Βογιατζής, Δημήτρης Καταλειφός,

Ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Δημήτρης Καταλειφός στη «Σπασμένη στάμνα» του Κλάιστ Πηγή: www.lifo.gr

Ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Δημήτρης Καταλειφός στη «Σπασμένη στάμνα» του Κλάιστ Πηγή: www.lifo.gr

την Παγκόσμια Ημέρα θεάτρου, ας θυμηθούμε για λίγο κομμάτια από ένα παρελθόν φωτεινό Πηγή: www.lifo.gr

Ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Δημήτρης Καταλειφός στη «Σπασμένη στάμνα» του Κλάιστ Πηγή: www.lifo.gr

Περισσότερες Φωτογραφίες από τις παραστάσεις σημαντικών  Θεατρικών συντελεστών 

και θεατρικών στεκιών της εποχή >>>  www.lifo.gr

Θέατρο «Αθήναιον»

Θέατρο «Αθήναιον» απέναντι από το Μουσείο.

 Ενα κομμάτι της ιστορίας του εγχώριου θεάτρου,  που έκλεισε το 2011. 

Μια παράσταση ορόσημο  που δεν θα λησμονηθεί, 

το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, 

σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα, 

σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, 

με την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο και τον Νίκο Ξυλούρη, 

που το καλοκαίρι του 1973 έκανε το «Αθήναιον» να σείεται. 

Πρόσφατες φωτογραφίες μου. 

 

Λάκης Παππάς - Αντίο (2)

Εμείς οι μαύροι κλέφτες.

 

Από 45 αρι

Λάκης Παππάς - Αντίο

Στη μνήμη του Λάκη Παππά
που "έφυγε" χθες. 

Έκτορας και η Ανδρομάχη

Την ορχήστρα και την χορωδία διευθύνει ο Μάνος Χατζιδάκις
Η ηχογράφηση έγινε τον Οκτώβριο του 1965

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παππάς

 

Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη
στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη
φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη
σαν έφευγα στις 20 τ' Απρίλη
μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:

«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,
μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις.
Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,
στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»

ΠΡΟ-ΠΟ 1985

Η Μαρίκα Η Δασκάλα - 1936

Συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης
και στην ίδια την μελωδία της "Βαρβάρας"

 Η Μαρίκα Η Δασκάλα

Σε μουσική και στοίχους Πάνου Τούντα

εκτέλεση Κώστας Ρούκουνας,  Σαμιωτάκι

Η Μαρίκα η δασκάλα πο `χει σπίτια δυο μεγάλα

το πρωί στις έξι βγαίνει και στην αγορά πηγαίνει

το καλάθι της κρατάει και με όρεξη κοιτάει

να `βρει τρυφερό μοσχάρι ή κανένα φρέσκο ψάρι

Ένας νιος λεβέντης πρώτης ο ψαράς ο Παναγιώτης

τη δασκάλα τη γνωρίζει και τηνε καλημερίζει

έχω δυο λαβράκια φίνα που `ρθαν τώρα απ' τη Ραφήνα

πάρε το `να το βράσεις μια ψαρόσουπα να φτιάξεις

Το λαβράκι δε μου κάνει θέλω ψάρι για τηγάνι

κι αν δεν εύρω παλαμίδα παίρνω γόπα ή μαρίδα

κι αν δεν εύρω τέτοια ψάρια παίρνω μιαν οκά παντζάρια

βάζω και λιγάκι λάδι και μασάω και το βράδυ

Έτσι κάθε μέρα βγαίνει κι όμως τίποτα δεν παίρνει

η τσιγκούνα η δασκάλα πο `χει σπίτια δυο μεγάλα

κάθε τρυφερό τσ' αρέσει μα φοβάται να ξοδέψει

κι έτσι απ' την τσιγκουνιά της μένει άδεια η κοιλιά της

Η Βαρβάρα (επί δικτατορίας του Μεταξά - 1936 )

Η "Βαρβάρα" με έντονους συμβολισμούς και συνειρμούς, 

ταυτίσθηκε από την κοινή γνώμη με την κόρη του δικτάτορα Μεταξά 

που όμως δεν την έλεγαν Βαρβάρα.

Αποτέλεσμα ήταν να γίνει ανάρπαστος ο δίσκος 

και να ακούγεται παντού, 

πράγμα που γρήγορα προκάλεσε την επέμβαση της αστυνομίας.

* * * * *

Το τραγούδι αυτό υπάρχει με δύο διαφορετικές εκδόσεις στίχων, 

την κανονική και αυτήν που αλλάχτηκε επίτηδες για να περάσει από τη λογοκρισία.

Την κανονική (ολίγον πικάντικη) έκδοση, τραγουδάει ο Νταλάρας 

και ο αστυνόμος-Ζαχαρίας τον "διορθώνει" τραγουδώντας τα "νόμιμα" λογοκριμένα λόγια.

(Στην παραπάνω εκτέλεση  ακούγονται οι δύο πρώτοι στοίχοι.)


Στίχοι & Μουσική,  Πάνος Τούντας

Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια

Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει
βάστα τον απ’ το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι

Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει
έχω τέχνη έχω χάρη ν’ αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμμένο όλη νύχτα περιμένω
που θα `ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

* * * * *

Όλοι οι στίχοι με τον Στελλάκη Περπινιάδη.



* * * * *

Διηγείται ο Στελλάκης Περπινιάδης (Ρεμπέτικη Ιστορία 1, Κ. Χατζηδουλή, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ) 
(Πηγή  www.rembetiko.gr/forums)

Μετά λίγο καιρό από τη δικτατορία Μεταξά, που έγινε το 1936, 
τραγούδησα τη Βαρβάρα του Παν. Τούντα, 
όπου στο δίσκο παίζει ο Γιοβάν Τσαούς και η παρέα του. 
Η δικτατορία θεώρησε το τραγούδι "άσεμνο" και "προκλητικό", 
γιατί είπαν ότι έχει ύποπτους στίχους και όχι ηθικούς. 
Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του, το τραγούδι απαγορεύτηκε, 
αλλά είχε προλάβει να γίνει πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία και να τραγουδιέται σ' όλη την Ελλάδα. 
Η αστυνομία γύριζε και μάζευε τις Βαρβάρες 
από τα μαγαζιά και από τους πλανόδιους φωνoγραφητζήδες.
 Έπαιρνε τους δίσκους, τους έσπαγε και έκανε μηνύσεις σ' εκείνους που τους πούλαγαν. 
Δεκάδες χιλιάδες δίσκους της Βαρβάρας έσπασε η Ασφάλεια 
και έκανε αμέτρητες μηνύσεις σε καταστηματάρχες και φωνoγραφητζήδες.
Τ' αποτέλεσμα ήτανε, να πάνε στο δικαστήριο κατηγορούμενοι, 
όλοι αυτοί που πούλαγαν δίσκους, με βασικούς κατηγορούμενους 
το Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλο (γιατί στην ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ είχε γυριστεί ο δίσκος), 
τον Παν. Τούντα, γιατί ήταν ο δημιουργός του τραγουδιού 
και ο υπεύθυνος φωνογραφήσεων της εταιρείας και όλους, όπως είπα, τους καταστηματάρχες. 
Η δίκη έγινε στην Αθήνα και προκάλεσε πάταγο. 
Χιλιάδες κόσμος, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ήρθαν για να παρακολουθήσουν τη δίκη. 
Επί το πλείστον, είχαν έρθει γυναίκες, της λεγόμενης αριστοκρατίας. 
Η ουρά του κόσμου που ήθελε να μπει στο δικαστήριο είχε φτάσει τα πολλά χιλιόμετρα, 
ενώ οι αστυφύλακες, που είχαν στείλει για να τηρήσουν την τάξη, 
ήταν περισσότεροι και από τον κόσμο που είχε έρθει για να παρακολουθήσει.
Εγώ κλήθηκα και παρουσιάστηκα να καταθέσω σαν ο πρώτος και βασικός μάρτυρας, 
επειδή ήμουνα ο εκτελεστής του τραγουδιού στο δίσκο. 
Εμένα με επέπληξε ο Εισαγγελέας, γιατί, είπε, έφτασα στο σημείο να τραγουδήσω 
ένα τόσο άσεμνο και προκλητικό για τα ήθη, τραγούδι. 
Δικαιολογήθηκα, δασκαλεμένος από το δικηγόρο, 
ότι ήμουν τραγουδιστής και μάλιστα με αποκλειστικό συμβόλαιο 
και ήμουν υποχρεωμένος να τραγουδήσω τα τραγούδια που μου έδινε ή εταιρεία που με πλήρωνε.
 Είπα ακόμα ότι, κατά τη γνώμη μου, επειδή έχω τραγουδήσει αμέτρητα τραγούδια, 
οι στίχοι του τραγουδιού είναι σατιρικοί και όχι άσεμνοι. 
Τότε γύρισε ο Εισαγγελέας και μου είπε το θρυλικό: 
Καταντήσαμε, όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες 
να έχουν κάτω από τη μασχάλη τους και από μιά Βαρβάρα...
Ο Τούντας είχε φέρει ένα δικηγόρο από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, 
ο οποίος προσπάθησε να εξηγήσει στο δικαστήριο, ότι δεν είναι άσεμνο και προκλητικό, 
το να πάει η κάθε Βαρβάρα με το καλάμι της και να περιμένει να τσιμπήσει ο κέφαλος. 
Το ψάρι λέγεται κέφαλος και δεν είναι προκλητικό, 
αν η Βαρβάρα τον κρατάει στα δυό της χέρια, και, από τη χαρά της, να λιγώνεται από τα γέλια. 
Παρά τις προσπάθειες του δικηγόρου και τις καταθέσεις των μαρτύρων υπερασπίσης 
(είχε έρθει και ο Φαλταιτς, που εντυπωσίασε με την κατάθεση), 
καταδικάσθηκε ο Τούντας και αναγκάσθηκε να πληρώσει ο άνθρωπος 
και τις χρηματικές ποινές όλων των καταστηματαρχών και των φωνογραφητζήδων 
Πήρε, μετά από συνεννόηση με το Λαμπρόπουλο, όλα τα βάρη απάνω του. 
Και έτσι αθωώθηκε ο Θεμιστοκλής και όλοι οι άλλοι. 
Υπεύθυνος φωνoγραφήσεων της εταιρείας ήταν ο Τούντας και αυτός καταδικάσθηκε… 
Ισχυρίζονται ότι απαγορεύθηκε το τραγούδι, επειδή, 
τάχα, έλεγαν Βαρβάρα την κόρη του Μεταξά. 
Αυτό εγώ δεν το παραδέχομαι 
και άλλωστε ποτέ δεν έμαθε κανείς για τις ενέργειες του ίδιου του Μεταξά. 
Μπορεί ο κόσμος να νόμιζε κάτι τέτοιο 
και μπορεί να ήταν μιά αιτία που ο κόσμος έτρεχε σαν τρελός να αγοράσει το δίσκο, 
αλλά ουσιαστικά, δε νομίζω ότι απαγορεύτηκε για το λόγο αυτόν το τραγούδι του Τούντα. 
Γεγονός πάντως είναι, ότι αμέσως μετά την καταδικαστική απόφαση, 
συνεστήθη Επιτροπή Λογοκρισίας, την οποίαν αποτελούσαν ο Πράτσικας και ο Ψαρούδας..."

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το τραγούδι αυτό να είναι του Γιοβάν Τσαούς και λόγω των περιπετειών του να πήρε την ευθύνη ο Τούντας...

Σαν σήμερα, το 1996 έφυγε ο Οδυσσέας Ελύτης

Σαν σήμερα, το 1996 έφυγε ο Οδυσσέας Ελύτης

  Οδυσσέας Ελύτης -  Μίκης Θεοδωράκης

Ανοίγω το στόμα μου (1964)

Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος

και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές

και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει

τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα

και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών

και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε

κρυφά για ν’ ακούν των ερώτων τα θαύματα.

Με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση (1977)

Миша

 Миша (η μασκότ των 22ων Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας το 1980)

Μην ξεχνάς ΡΕ

ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

Η συγνώμη του Γερμανού Προέδρου στους Λιγκιάδες.

«Συγνώμη εν ονόματι όσων διέπραξαν τα εγκλήματα και των πολιτικών που μέχρι σήμερα δεν τα αναγνώρισαν».

Με αυτή τη φράση, ο Γερμανός πρόεδρος Γιόακιμ Γκάουκ, απευθύνθηκε προς τους κατοίκους του χωριού Λιγκιάδες στα Ιωάννινα, όπου πραγματοποιεί επίσκεψη, αποτίοντας φόρο τιμής στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.

http://www.ethnos.gr/

Τότε  η θηριωδία ήταν με ονοματεπώνυμο.

(Το έγραφε στην ούγια, που λένε)

Σήμερα είναι χωρίς στολή, με κουστούμια και χαμόγελα,

δολοφονούν ανώνυμα και από μακρυά,

απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων, διαθεσιμότητες, 

"αυτοκτόνησε" από κατάθλιψη (λένε) 

* * * * *

Μουσικό απόσπασμα από το θεατρικό έργο του Μήτσου Ευθυμιάδη: "Προστάτες", 

που ανέβηκε στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης το 1975, 

σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.

Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Στίχοι: Μήτσος Ευθυμιάδης

Τραγουδά ο Μανώλης Μητσιάς

Μια φορά κι έναν καιρό, στον τόπο τούτο το μικρό
ζούσαν κάτι φουκαράδες, οι ραγιάδες.
Κοτζαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες
κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα.

Τη δεκάτη ο τσιφλικάς, δώστου κόψιμο ο πασάς
κι υπαγόρευε το ράσο: «Σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω».
Κοτζαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες
κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα.

Κι έτσι οι τρεις από κοινού πίναν το αίμα του λαού
αφού τότε τσιφλικάδες ήσανε οι μπουρζουάδες.
Κοτζαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες
κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα.

Είκοσι χρόνια χωρίς την ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

6 Μαρτίου 1994

Τα παιδιά του Πειραιά.

Είκοσι χρόνια χωρίς την ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Είμαι Ρωμιά.

.................

Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά.

.................

Ιστορίες, φασαρίες, που 'σαστε, μωρέ παιδιά
Τι μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
Και μου φέραν τα μαντάτα πως δεν είμαι πια Ρωμιά

Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά

Να βρισκόμουνα στην Τήνο και ν' ανάψω ένα κερί
Να μιλήσω, να δακρύσω, να ρωτήσω το γιατί
Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά
Που μας βάλανε στο γύψο και μας πήραν τα χαρτιά

Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά

Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παδιά
Πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά
Θα σας πάρουν το κεφάλι, θα 'ρθουν πίσω τα παιδιά
Θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά

Η ιστορία τέλειωσε, τα ζώα στα κλουβιά
Η θάλασσα απέραντη κι εγώ πάλι Ρωμιά