Αρλέτα - Μπάρ το Ναυάγιο

Άλμπουμ:Άσε τα κρυφά κρυμμένα
Καλλιτέχνης:Αρλέτα
Στιχουργός:Αρλέτα
Συνθέτης:Αρλέτα
1/1991

Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό

Του είπα παππούλη τι ζητάς εδώ
δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό
μου είπε, τέκνον κάνεις μέγα λάθος
εδώ είναι ο φόβος των ανθρώπων και το πάθος

Κοίταξε γύρω του στεγνούς και μεθυσμένους
και μου είπε εγώ τους αγαπάω τους κολασμένους
αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις
ε κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις

Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
στο τέλος πλήρωσε και το λογαριασμό.

http://www.stixoi.info 

Έξι χρόνια χωρίς τον Νίκο Κούρκουλο

Ο Νίκος Κούρκουλος γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1934 στην Αθήνα.

Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. 

Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. 

Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 

από το νεκροταφείο του Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.

 

Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό 

και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. 

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου 

και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. 

Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» 

με τον θίασο Λαμπέτη-Xορν (1958-59). 

Το 1960 ο πρωταγωνιστής Ανδρέας Ζησιμάτος αρρωσταίνει 

και η Βεργή που ήταν θιασάρχης τον βάζει να παίξει τον ρόλο του. 

Στο επόμενο έργο από τύχη παίζει πάλι τον πρώτο ρόλο 

και σε μια εφημερίδα που είναι φωτογραφία με την Βεργή, 

τον βλέπει ο Φίνος με τον Δαλιανίδη και τον καλούν να παίξει στον »Κατήφορο», 

Η καριέρα του απογειώνεται. 

Το 1966 φεύγει στην Αμερική για το Ίλια Ντάρλινγκ μετά από πρόταση του Ντασέν. 

Στην Νέα Υόρκη περπατά στους δρόμους και νιώθει ελεύθερος. 

Για τον ρόλο του στο έργο θα προταθεί για το βραβείο Τόνι. 

Σε μια παράσταση οφ Μπροντγουέι μια αντζέντισσα της Γουίλιαμ Μόρις, 

τον ανακαλύπτει και τον πιέζει να υπογράψει συμβόλαιο για να κάνει ταινίες με την Παραμάουντ. 

Η πρώτη είναι το "Ρώμη όπως Σικάγο", που ο ίδιος την χαρακτήρισε μια άθλια ταινία 

και η δεύτερη θα γυριζόταν στην Τσεχοσλοβακία, 

ενώ εκείνος θα αντικαταστούσε τον Στιβ μακ Κουίν. 

Το φιλμ δεν γυρίστηκε ποτέ, γιατί την μέρα που θα ξεκίνησε άρχισε ο πόλεμος των σοβιετικών. 

Εκεί τέλειωσε και η διεθνή καριέρα του Νίκου Κούρκουλου.

http://www.madata.gr/

Μίμης Φωτόπουλος.

Η προδοσία του συναδέλφου,

η σύλληψη και η εξορία στην Ελ Ντάμπα της Αιγύπτου.

Το στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα, που βρισκόταν 150 χιλιόμετρα μακριά από την Αλεξάνδρεια, ήταν τόπος εξορίας των Ελλήνων αριστερών, κατά την περίοδο των Δεκεμβριανών.

 Στα τέλη του 1944, τα Δεκεμβριανά είχαν ήδη ξεσπάσει στην Αθήνα.

Οι συγκρούσεις των ανταρτών με τους Βρετανούς και τις κυβερνητικές δυνάμεις ήταν καθημερινές και σφοδρές.
 Πολλά σπίτια κάηκαν και χιλιάδες άνθρωποι, ακόμα και αμέτοχοι στη σύρραξη, βρήκαν τραγικό θάνατο.
Ένα από τα σπίτια που παραδόθηκαν στις φλόγες, ήταν και αυτό του Μίμη Φωτόπουλου. Η απώλεια ήταν μεγάλη.
Όχι μόνο γιατί ο ίδιος και ο αδελφός του βρέθηκαν στον δρόμο, αλλά και γιατί μέσα στο σπίτι τους, τα δύο αδέλφια είχαν μια τεράστια βιβλιοθήκη, με περισσότερα από 2.000 βιβλία, που κάηκαν.

Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1945, ο Φωτόπουλος επισκέφτηκε τα στέκια των καλλιτεχνών στο Κολωνάκι, προκειμένου να βρει δουλειά.
Εκεί συνελήφθη. Τον είχε προδώσει ένας άνθρωπος του θεάτρου.
Ο ίδιος έχει περιγράψει τη στιγμή της σύλληψης στο βιβλίο του, «το ποτάμι της ζωής μου»:
«Ξαφνικά, ένα βάναυσο χέρι μου χτύπησε τον ώμο. Γυρίζω και βλέπω έναν ταξιθέτη. Ήτανε το πασίγνωστο τομάρι του θεάτρου, ο Αποστόλης. Σε λίγο, να “μαι στα βάθη ενός κρατητηρίου. Βρισκόμουν βέβαια σε ένα αστυνομικό τμήμα, που στεγαζόταν σε κάποια πολυκατοικία κοντά στην οδό Αμερικής. Στην αρχή ήμουν ο μόνος ένοικος. Μα μέσα σε δύο ώρες,  αυτό το μπουντρούμι είχε γεμίσει με τόσο κόσμο, που δεν είχαμε αέρα να αναπνεύσουμε».
Λίγες μέρες αργότερα, οι κρατούμενοι φορτώθηκαν σε ένα καράβι και απέπλευσαν από το Φάληρο, με άγνωστο προορισμό.
Μέσα στο πλοίο βρίσκονταν στοιβαγμένοι Έλληνες άντρες κάθε ηλικίας. Κανείς τους δεν γνώριζε που τους πήγαιναν.
«Μας βάλανε στα έγκατα του καραβιού και μας κλείσανε πίσω από καγκελωτές σιδερένιες πόρτες, με σκοπούς μπροστά να μας φυλάνε. Ότι σαλπάραμε, το καταλάβαμε από το τράνταγμα της προπέλας, καθώς έσκιζε τα νερά του Σαρωνικού.  Για που τραβάγαμε; Σίγουρα πάντως όχι για την Αίγινα».
Ο προορισμός ήταν η Ελ Ντάμπα της Αφρικής.

περισσότερα >>>  http://news247.gr

 

Πέθανε ο πιο "αποφασισμένος" στρατιώτης στην Ιστορία

Ο Ιάπωνας Χίροο Ονόντα έφυγε ήσυχα από τη ζωή ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Τόκιο σε ηλικία 91 ετών.

Καθόλου ασυνήθιστο για έναν υπερήλικα, μόνο που ο πρώην στρατιώτης του αυτοκρατορικού στρατού έζησε κρυμμένος στη ζούγκλα των Φιλιππίνων έως το 1974, πιστεύοντας ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν.

Επί σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της ιαπωνικής αυτοκρατορίας, ο αξιωματικός αυτός των υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικός σε τεχνικές ανταρτοπόλεμου έκανε αντίσταση στο νησί Λουπάνγκ των Φιλιππίνων, κοντά στο Λουζόν.

Είχε σταλεί εκεί το 1944 με ρητή εντολή: να μην παραδοθεί ποτέ και να αντισταθεί μέχρι να φθάσουν ενισχύσεις.

Με ακόμη τρεις στρατιώτες υπάκουε σε αυτή την εντολή επί χρόνια μετά τη λήξη της σύγκρουσης, αγνοώντας ότι η μάχη είχε τελειώσει.

Περισσότερα  >>>  http://www.nooz.gr

"Εφυγε" και ο Εουσέμπιο

Η Πορτογαλία θρηνεί, την Κυριακή (5/1), τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που ανέδειξε στα αθλητικά χρονικά, τον Εουσέμπιο ντα Σίλβα Φερέϊρα, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, από ανακοπή καρδιάς. 

Συγκαταλέγεται στους δέκα καλύτερους μάγους της μπάλας όλων των εποχών, και ήταν ο αθλητής-σύμβολο της χώρας του, την οποία εκπροσώπησε σε 64 αγώνες της (σκοράροντας 41 φορές), από το 1961 έως το 1973. 

Μεγάλη του αγάπη ήταν η Μπενφίκα, με την οποία έπαιξε 614 φορές και σκόραρε 638 τέρματα! 

 

 

Ο Εουσέμπιο, που γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη (όταν αυτή ήταν ακόμα πορτογαλική αποικία), το 1942, έμεινε στην ιστορία ως ο "μαύρος πάνθηρας" του ποδοσφαίρου, λόγω της μεγάλης ταχύτητάς του, αλλά και του φόβου που προκαλούσε στις αντίπαλες άμυνες, απόδειξη το αξεπέραστο ποσοστό ευστοχίας του. Με την εθνική ομάδα έφτασε στην τρίτη θέση του Μουντιάλ 1966 (ο ίδιος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης), στην Αγγλία, ενώ με τη Μπενφίκα στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης 1962 (5-3 τη Ρεάλ Μαδρίτης, με δικά του τέρματα το 4ο και 5ο των "αετών"). Στη συλλογή του προστέθηκαν μετάλλια από 11 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα Πορτογαλίας.
Το 1965 τιμήθηκε με τη "Χρυσή Μπάλα", ως ο κορυφαίος παίκτης εκείνης της χρονιάς.

 http://www.enet.gr

Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι.

Κ Α Λ Η    Χ Ρ Ο Ν Ι Α

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Στίχοι: Βύρωνας Λεονταρής

Εκτέλεση: Αρλέτα

  

Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι
κι όσα για σένα είχες ελπίσει
έχουνε τώρα πια όλα σβήσει
η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι

Σκιά ήταν ό,τι για ζωή αγαπήθη
ήχος στεγνός μιας άδειας λέξης
σαν ήρθε η ώρα να διαλέξεις
είπες ας φράξουν τη φωτιά άλλα στήθη

ποτάμι που έχει μείνει ξερή η κοίτη
πώς να 'χεις έτσι ξεστρατίσει
σου άξιζε σένα αλλιώς να ζήσεις
η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι
η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι

"αίσιον και ευτυχές το νέον έτος"