Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

O ύμνος του ΕΛΑΣ, Μίκης Θεοδωράκης



Με το τουφέκι μου στον ώμο σε πόλεις κάμπους και χωριά
της λευτεριάς ανοίγω δρόμο το στρώνω βάγια και περνά
Εμπρός ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ για την Ελλάδα
Το δίκιο και τη λευτεριά
Σ' ακροβουνό και σε κοιλάδα
Πέτα πολέμα με καρδιά ω ΕΛΑΣ
ένα τραγούδι ειν' η ζωή σου
όταν στη μάχη πολεμάς
κι αντιλαλούν απ' τη φωνή σου
πλαγιές και κάμποι ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ

Με χίλια ονόματα μια χάρη ακρίτας είτ' αρματολός
αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είμ' ο ίδιος ο λαός

Εμπρός ΕΛΑΣ...

Παντού η πατρίδα μ' έχει στείλει φρουρό μαζί κι εκδικητή
κι απ' την ζωή μου θ' ανατείλει καινούργια λεύτερη ζωή

Εμπρός ΕΛΑΣ...

1940-1945, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ


 Ἄρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας), καπετάνιος τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ

 * * * * *


 Στέφανος Σαράφης, στρατιωτικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ

* * * * *

Ναπολέων Ζέρβας, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγός τοῦ ΕΔΕΣ - ΕΟΕΑ

Ανακοίνωση ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών. * 1941

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Γλέζος - Σάντας - Υποστολή Γερμανικής Σημαίας




Απόσπασμα από την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού "Πρώτη Σελίδα" το 1982






1940, Ἀφίσες & λαϊκὲς εἰκόνες

Ἡ Παναγιὰ μαζί του (Γεώργιος Γουναρόπουλος) 


 * * * * *

Γιὰ τοὺς στρατιῶτες (Βάσω Κατράκη)


* * * * *

 «Τὸ στιλέτο», ξυλογραφία τοῦ Τάσσου. 

Πρωτοδημοσιεύθηκε (χωρὶς τὸ «ΟΧΙ») στὶς 16-11-1940 
στὸ περιοδικὸ «Νεοελληνικὰ Γράμματα».
 

 * * * * *

 Ἔδωσες ἐσύ; (Τάσσος)


* * * * *

 Οἱ ἡρωίδες τοῦ 1940 (Κώστας Γραμματόπουλος)

 

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης Κώστας Μπαλάφας

Κώστας Μπαλάφας, 1920 - 2011






  Παρουσίαση της δουλειάς του στην Ακαδημία δημιουργικής Φωτογραφίας της Leica

ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ...Το όνομά του συνδέθηκε με μία από τις ηρωικότερες στιγμές της Αντίστασης εναντίον των κατακτητών: Την ανατίναξη της γέφυράς του, που πραγματοποιήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1942, από τις ενωμένες αντιστασιακές δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) και του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος), με τη συνδρομή Άγγλων σαμποτέρ.


Ο Γοργοπόταμος είναι ποταμός του νομού Φθιώτιδας. Πηγάζει από την Οίτη και ρέει προς τον κάμπο του Σπερχειού, στον οποίο συμβάλλει, λίγο πριν τις εκβολές του Σπερχειού στον Μαλιακό κόλπο. Το συνολικό του μήκος είναι 8 χιλιόμετρα. Στην αρχαιότητα ο ποταμός κατέληγε κατ’ ευθείαν στον Μαλιακό κόλπο αλλά με τις συνεχείς προσχώσεις και την επέκταση του κάμπου της Λαμίας ενώθηκε τελικά με τον Σπερχειό.

9.30 το βράδυ της 20ης Μαίου 1941. Ο Γλέζος και ο Σάντας κατεβάζουν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη, ταπεινώνοντας το Γ' Ράιχ...!!!


(Στο παρακάτω κείμενο ο Σάντας εξιστορεί πώς το αποφασίσανε)


Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της χιτλερικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης στον Ηλία Πετρόπουλο, ο Λάκης Σάντας είχε πει: "Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας".

ΗΡΩΕΣ

Ήρωες, άπαρτα βουνά.
Ήρωες, με δώδεκα ζωές, 
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα, 
ήρωες μες στα χαλάσματα.

Αίματα, κόκκινο νερό, 
αίματα, ποτάμι βουερό, 
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Εμπρός αδέρφια εμπρός
κι είναι μαζί μας ο λαός
στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα
μες στις πέτρες και στα χώματα.

Θάνατος, μαύρος αδερφός.
Θάνατος, θα γίνω αθάνατος, 
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Αέρας στις κορφές
μαύρο φεγγάρι στις καρδιές
έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.

Ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης Κώστας Μπαλάφας

Γεννημένος στην Κυψέλη της Άρτας στα 1920, από την ηλικία των δέκα ετών απόδημος Ηπειρώτης στην Αθήνα, αρχικά, και κατόπιν σπουδαστής στην Ιταλία, έζησε από κοντά στην Ήπειρο τα μαρτύρια του λαού μας στην Κατοχή και την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης. Εμπνεύστηκε από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ, κατατάχτηκε στο 85ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ και με το τουφέκι στο ένα χέρι και τη φωτογραφική του μηχανή στο άλλο αποτύπωσε συγκλονιστικά το Αντάρτικο στην Ήπειρο. Οι εικόνες του αποτυπώνουν το μεγαλείο της Αντίστασης, "τον ενθουσιασμό και τη λεβεντιά των ανταρτών αλλά και τις καταστροφές, τους σκοτωμούς, τα καμένα χωριά και τον πόνο του λαού μας". 

Τα φωτογραφικά του όπλα ελάχιστα, μια μικρή φωτογραφική μηχανή και μερικά κουτιά φιλμ που εξαγόρασε με λίγο καλαμποκάλευρο από τα συντρίμμια ενός Ιταλικού αεροπλάνου κοντά στα Γιάννενα στις αρχές του πολέμου. Φωτογράφιζε ακόμη και την ώρα της μάχης, στα χαρακώματα, όντας παράτολμος αλλά και επινοητικός, έχοντας επίγνωση της μεγάλης αποστολής του, εγγράφοντας με το έργο του υποθήκες εθνικής, κοινωνικής αυτογνωσίας για τις γενιές του μέλλοντος. Χρειάστηκαν 31 ολόκληρα χρόνια για να αποκαλυφθεί το αρχείο του που αναγκαστικά παρέμεινε κρυμμένο σε δίσεκτες εποχές για τη δημοκρατία στον τόπο μας.








 


http://www.iskra.gr/ 


Ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης Σπύρος Μελετζής

 « Εγώ ήμουν ένας καλλιτέχνης φωτογράφος […] που τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει
ότι θα “έγραφα” με το φακό μου ιστορία […] και μια μέρα οι φωτογραφίες μου αυτές
θα ήταν τα πιο αδιάψευστα, τα πιο αληθινά ντοκουμέντα που θα φανέρωναν […] όλη
αυτή τη δράση και τη δημιουργική πνοή που πραγματοποιούνταν σε όλους τους
τομείς και σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής στην Ελεύθερη Ελλάδα …»





Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

18 Οκτωβρίου 1944 * απελευθέρωσης της πόλης από τον γερμανικό ζυγό.

από την απελευθέρωση της πόλης από τον γερμανικό ζυγό, 
αλλά και τον εορτασμό του πολιούχου της Λαμίας, 
του Ευαγγελιστή Λουκά.



Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

12 Οκτωβρίου 1944: Απελευθέρωση της Αθήνας.

Συμπληρώνονται σήμερα 69 χρόνια από τις 12 Οκτωβρίου του 1944,την πιο χαρούμενη Πέμπτη μετά από σχεδόν 3,5 χρόνια σκότους,πόνου,κακουχιών,θηριωδιών,ποταμών αίματος αλλά και αγώνων ενός υπόδουλου ελληνικού έθνους για την ελευθερία του.
Σαν σήμερα τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την πρωτεύουσα της Ελλάδος και μαζί τους αποχώρησε από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως η ναζιστική σημαία που βεβήλωνε από τις 27 Απριλίου του 1941 με την παρουσία της όχι μόνο την Ακρόπολη και τον αττικό ουρανό αλλά και τις ψυχές των υποδούλων Αθηναίων.
Η αποχώρηση των Γερμανών ξεκίνησε από τις 6:30 το πρωί ενώ μέχρι τις 8 είχαν απομείνει ελάχιστοι γερμανοί στρατιώτες στην πόλη που αποχώρησαν και αυτοί αφού πρώτα κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη,με σκοπό να παρουσιάσουν τον ''ιπποτικό χαρακτήρα'' τους.
Ο λαός της Αθήνας,υπό τον χαρμόσυνο ήχο των καμπάνων των εκκλησιών ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας ξέφρενα την ελευθερία του.Πλήθος κόσμου κρατώντας ελληνικές και συμμαχικές σημαίες καθώς και πλακάτ των αντιστασιακών οργανώσεων (τη μερίδα του λέοντος έλαβε ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι οργανώσεις του ενώ υπήρχαν και πλακάτ οργανώσεων όπως ο ΕΔΕΣ,η ΠΕΑΝ κλπ) έψελνε τον εθνικό ύμνο και το Χριστός Ανέστη ενώ αργότερα ακολούθησαν τραγούδια και χοροί.


ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Πρόκειται για το απόσπασμα που έχει διασωθεί από την "χαμένη" ταινία επικαίρων του Φιλοποίμενος Φίνου για το τέλος της ναζιστικής Κατοχής στην Αθήνα του 1944 αλλά που όμως δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα.

Η ταινία καταγράφει τις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους Γερμανούς.





Οι λόγοι που δεν βρήκε ποτέ το δρόμο της προς τις αίθουσες είναι σίγουρα πολιτικοί. Η ταινία έχει καθαρά φιλο-εαμικό προσανατολισμό. Μετά όμως την αποχώρηση των Γερμανών (στα μέσα Οκτωβρίου του 1944) ακολούθησε μια πολύ ταραγμένη περίοδος, που κορυφώθηκε με τη Μάχη της Αθήνας (τον Δεκέμβρη του 1944, γνωστή και ως Δεκεμβριανά) και την έναρξη του μεγάλου διωγμού των αριστερών. Έτσι, έμεινε στα αζήτητα.

Κατά περιόδους κομμάτια της χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες ταινίες. Ποτέ αυτούσια και με το σπηκάζ της εποχής, όμως.

Την ανακάλυψε πολλές δεκαετίες αργότερα σε αρχεία του εξωτερικού, ο Ροβήρος Μανθούλης όταν ετοίμαζε το 1997 το ντοκιμαντέρ "Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος". Η ταινία του Φίνου στην πρωτότυπη μορφή της εντάχθηκε ολόκληρη στο ντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη "Βίοι Παράληλλοι του Εμφυλίου" του 1999 που είναι η εξάωρη εκδοχή του Εμφυλίου Πολέμου. Με αυτό τον τρόπο προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Οι τελευταίες ώρες του Τσε Γκεβάρα

Οι τελευταίες ώρες του Τσε ΓκεβάραΣαν σήμερα, 9 Οκτωβρίου 1967, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στη ζούγκλα της Βολιβίας το -μετέπειτα- παγκόσμιο σύμβολο της επανάστασης Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα.

Στην υπόθεση εμπλεκόταν φυσικά η CIA, που παρείχε στον βολιβιανό στρατό όλη την απαραίτητη βοήθεια για να στηθεί η διαβόητη ενέδρα εναντίον του, που θα οδηγούσε στη σύλληψη του Τσε και των λιγοστών συντρόφων που είχαν παραμείνει στο πλευρό του.

Κι έτσι ο πρωτεργάτης του κουβανικού αγώνα και τρανό παράδειγμα επαναστατικού νου θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης με συνοπτικές διαδικασίες.

Ας δούμε λοιπόν καρέ-καρέ το χρονικό των τελευταίων στιγμών του «κόκκινου» Τσε...
 
Newsbeast.gr | ΚΟΣΜΟΣ : Οι τελευταίες ώρες του Τσε Γκεβάρα

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Αμερικάνος

 Μετά από τρία χρόνια σοβαρών προβλημάτων με την υγεία του, εξαιτίας διπλού εγκεφαλικού επεισοδίου, ο Γιώργος Αμερικάνος, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 71 ετών.

 Ο εμβληματικός ηγέτης της «Ένωσης» υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σε προσφορά μπασκετμπολίστες της ΑΕΚ, η οποία τον απέκτησε από τη ΧΑΝ Νικαίας. Κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ελλάδος με την ΑΕΚ (1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970), ενώ αναδείχθηκε 2 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1965, 1968). Ήταν ο ηγέτης της ομάδας όταν αγωνίστηκε στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1965-1966 στην Ιταλία και όταν κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968, που ήταν επιτυχίες πρωτόγνωρες για το ελληνικό μπάσκετ και πέρασαν πολλά χρόνια πριν επαναληφθούν. Στον τελικό του Κύπελλο Κυπελλούχων στις 4 Απριλίου 1968 απέναντι στη Σλάβια Πράγας σημείωσε 29 πόντους παρακινώντας του συμπαίκτες να του δίνουν τη μπάλα για να κερδίσει μόνος του το παιχνίδι, εμψυχώνοντας έτσι την ομάδα. Τη σεζόν 1986-87 ανέλαβε την ομάδα της ΑΕΚ από τη θέση του υπηρεσιακού προπονητή.
  Στην Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε 68 φορές και σημείωσε 1076 πόντους (μ.ο. 15,8). Αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ 1961 και στο Ευρωμπάσκετ 1965 και ήταν πρώτος σκόρερ της Εθνικής Ελλάδος και στις δυο διοργανώσεις με 15,2 μ.ο. και 17,4 πόντοι μ.ο. αντίστοιχα. Συμμετείχε επίσης στους Μεσογειακούς αγώνες το 1967, 4 φορές στο Βαλκανικό πρωτάθλημα (1962, 1964, 1967, 1969) και 2 φορές σε προολυμπιακά τουρνουά (1960, 1964). Είχε αγωνιστεί μια φορά με την Εθνική Εφήβων κατά την οποία σημείωσε 18 πόντους.

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

«Εφυγε» στα 102 ο θρυλικός στρατηγός Γκιαπ

ο σημαντικότερος άνθρωπος, μετά τον Χο Τσι Μινχ, στην ιστορία του Βιετνάμ.

Κορυφαία φυσιογνωμία στον αγώνα της χώρας του ενάντια σε ΗΠΑ και Γαλλία.

 

 

Πέθανε σε ηλικία 102 ετών ο βιετναμέζος στρατηγός Βο Νγκουέν Γκιαπ, κορυφαία φυσιογνωμία στον αγώνα για την ανεξαρτησία της χώρας του κατά των δυνάμεων της Γαλλίας και των ΗΠΑ τις δεκαετίες του 1950 και 1960.
Πέθανε στα 102 ο στρατηγός Γκιάπ, ήρωας της ανεξαρτησίας του Βιετνάμ
Ο στρατηγός είχε νικήσει τις γαλλικές δυνάμεις στο Ντιεν Μπιεν Που, το 1953, πετυχαίνοντας την πρώτη νίκη έναντι δυτικής στρατιωτικής δύναμης στην Ασία.
Ήταν επίσης παρών στην Αντεπίθεση του Τετ κατά των Ένοπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, το 1968, η οποία θεωρείται ότι άνοιξε το δρόμο για την οριστική αποχώρηση των Αμερικανών από την περιοχή.

Είχε το προσωνύμιο «Κόκκινος Ναπολέων», χαρακτηριστικό των ηγετικών του ικανοτήτων. 
Ηταν, άλλωστε, εκείνος που ξεχώρισε για την οργάνωση του αντάρτικου στρατού Βιετ μινχ που με πολύ υποδεέστερα μέσα κατάφεραν να νικήσουν το γαλλικό στρατό στο Ντιεν Μπιεν Φου, το 1954, σε μια πολιορκία που διήρκεσε 55 ημέρες και έμεινε στην ιστορία, όπου ήταν καθοριστική η συμβολή της στρατιωτικής ιδιοφυΐας του Γκιαπ.

Ο Βο Νγκούεν Γκιαπ γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου του 1911 και από το 1931 έγινε μέλος του ΚΚ Βιετνάμ. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες το 1933 και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Ενώθηκε με τον ηγέτη του κομμουνιστικού κινήματος Χο Τσι Μινχ και ανέλαβε σημαντικές αποστολές για την απελευθέρωση της πατρίδας του. Μετά τη νίκη κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και την πτώση της Σαϊγκόν τον Απρίλη του 1975, ήταν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Βιετνάμ και ως το 1991 μέλος της ΚΕ. Το 1976 ανέλαβε υπουργός Αμυνας στη σοσιαλιστική κυβέρνηση και αντιπρόεδρός της ως το 1991.
rizospastis.gr/



 

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Κατερίνα Γώγου:

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα και θα χαθώ...

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, το 1993, που η Κατερίνα Γώγου έφυγε, μα δεν ξεχάστηκε. Για τους πολλούς περνά και θα εξακολουθήσει να περνά από τις οθόνες τους σαν η αιώνια υπηρετριούλα και το έξαλλο πλουσιοκόριτσο στις μαυρόασπρες ταινίες της Finos films. Για κάποιους άλλους είναι οι στίχοι της που σηματοδοτούν μια ολόκληρη εποχή άρνησης κι ακόμα μας μιλούν πότε με ψιθύρους και πότε ουρλιάζοντας. Κάποιοι ρομαντικοί κι αλαφροΐσκιωτοι φίλοι της ίσως να την νιώθουν καμιά φορά να περνοδιαβαίνει σα σκιά στην πλατεία Εξαρχείων και στη Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη.


 Πηγή

Πριν είκοσι χρόνια η Κατερίνα Γώγου αποφάσισε ότι δεν θέλει να συνεχίσει τη ζωή της. Επέλεξε να φύγει. Αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993 μετά από 53 χρόνια μια δυνατής, εσωτερικής, ενδεχομένως και προκλητικής ζωής έξω από συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.

Αν και τη πρωτογνωρίσαμε να παριστάνει  το χαριτωμένο τρελοκόριτσο στις ελληνικές ταινίες της εποχής, στα ώριμα χρόνια της επέλεξε να μιλήσει μέσα από την ποίηση. Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στην σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό».

Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε με τίτλο "Τρια κλικ αριστερά"

Το 1986, η Κατερίνα έλεγε: "Δεν θέλω να γίνω μελό, δεν πουλάω τα παιδικά μου χρόνια, ούτε τα πρόσφατα... Ελπίζω. Αν δεν ελπίζω εγώ, ποια θα ελπίζει; Είμαι μάχιμη. Ουαί και αλίμονο αν αυτό δεν είναι ναι στη ζωή. Έγραφα γιατί ήταν μια αναγκαιότητα για μένα. Μια κίνηση για να μην αυτοκτονήσω. Τώρα μου έχει περάσει. Δεν θέλω να αυτοκτονήσω, έχω φύγει από αυτό. Αισθάνομαι ανασφαλής γιατί βγαίνω και μιλάω χωρίς να έχω τίποτα, χωρίς να ανήκω πουθενά..."

Υπήρξε σύζυγος του σκηνοθέτη του κινηματογράφου Παύλου Τάσιου και απέκτησε μία κόρη, τη Μυρτώ.

"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;" είχε γράψει.


Πηγή 



 Από την εκπομπή "πρωταγωνιστές" του Σταύρου Θεοδωράκη 
αφιερωμένη στους 3 "αγίους της πλατείας".
Η ποιήτρια Κατερίνα Γώγου.Η ζωη της , η σύντ
ομη πορεια και ο θάνατος της.